Immateriële schadevergoeding na overschrijding redelijke termijn III

Samenvatting

De rechtbank heeft de inspecteur en de Staat veroordeeld tot vergoeding van immateriële schade van belanghebbende wegens overschrijding van de redelijke termijn. De inspecteur heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank; de Staat niet.
Het hof beoordeelt opnieuw de redelijke termijn voor de behandeling van het bezwaar en het beroep. Dat de Staat geen hoger beroep heeft ingesteld, maakt dat niet anders. Het hof kent geen langere termijn toe voor de behandeling van het bezwaar vanwege het afwachten van prejudiciële vragen en vanwege de ingewikkeldheid van de zaak. Volgens het hof is niet aannemelijk dat de prejudiciële antwoorden daadwerkelijk zijn afgewacht; alsdan is er geen grond voor een langere redelijke termijn voor de behandeling van het bezwaar. Aangezien belanghebbende in bezwaar, evenals voordien, ontkende rekeninghouder bij een Luxemburgse bank te zijn, was de behandeling van het bezwaar niet zodanig ingewikkeld dat een langere termijn dan de standaardtermijn van zes maanden moest worden gehanteerd, aldus het hof. Het hof is wel van oordeel dat er gronden aanwezig zijn om uit te gaan van een langere termijn voor de behandeling van het beroep dan de standaardtermijn. Het door de rechtbank aan belanghebbende gegunde uitstel voor de motivering van het beroep moet in dit geval voor het overgrote deel als buitennormaal worden aangemerkt en verlengt de redelijke termijn voor de behandeling van het beroep. Dat leidt echter niet tot een geringer schadevergoedingsbedrag dat aan de inspecteur moet worden toegerekend dan de rechtbank heeft berekend.
(Hoger beroep ongegrond.)

Commentaar

Zie mijn commentaar elders in deze editie bij Hof Den Bosch 19 december 2014, nrs. 14/00067 t/m 14/00082, NTFR 2015/849.

[1] Mr. M.H.W.N. Lammers is advocaat bij Jaeger advocaten-belastingkundigen te Amsterdam.

Bron: http://www.ndfr.nl/link/NTFR2015-851
Datum: 28-4-2016 13:33:43